Afgelopen weekend was Valentijnsdag. Normaal gesproken heb ik daar helemaal niets mee. Weer zoiets over gewaaid uit Amerika. Maar toch. Het woord liefde blijft wel hangen. Liefde voor iets hebben. Aangeraakt worden door iets of iemand. Dat laatste bedoel ik in eerste instantie figuurlijk. Zou het kunnen dat het bestaan van Cupido, dat mollige kleine ventje met van die engelenvleugeltjes en zijn pijlenboog waarmee hij pijlen van liefde afschiet, er mee te maken heeft.
Meestal wordt Cupido geassocieerd met verliefd worden op iemand.
Maar als je verliefd worden nu eens breder bekijkt dan kun je ook verliefd worden op een instrument of wat dan ook. Eenvoudigweg liefde kunnen voelen voor iets en iemand. Misschien is Cupido minder selectief als het gaat om pijlen schieten dan we denken.
Nu ik er zo over na zit te denken is nieuwsgierig zijn ook een soort van pijl. Het zet je in beweging. Je gaat zoeken en wordt sensitief op datgene waarop je aandacht is gericht.
Van het één kom je in het andere. Nieuwe horizonten verschijnen aan het firmament.
Interesse hebben in wat dan ook is óók zo’n woord. Mensen die interesses hebben zijn doorgaans gelukkiger dan mensen die dat niet hebben. Hoe creëer je interesse? Hoe creëer je nieuwsgierigheid?
Je moet op een of andere manier aangeraakt worden. Getroffen worden door een pijl. Waarom gebeurd dat bij de een wel en bij de ander niet? Zou het kunnen dat we onszelf zo beschermen met een onzichtbaar maliënkolder dat we niet getroffen kunnen worden.
Dat daar de crux zit.
In plaats van ons tegen van alles te beschermen onszelf juist moeten openstellen. Waardoor de ontvankelijkheid bestaat om vol in je hart getroffen te worden. Nieuwsgierigheid en interesse wordt gewekt. Jezelf blootgeven.
Ik zelf vind het een fijn beeld en stel me graag beschikbaar om getroffen te mogen worden door Cupido’s magische pijlen. Ik moet zeggen het gebeurt doorlopend. Jullie ook?
Eric
Kom over een week terug om een andere oude nieuwsbrief te lezen.